35- باب استحباب سلام كردن بر كودكان‏

1- امام رضا (ع) از پدرانش نقل كرده است كه رسول خدا (ص) فرمود: پنج چيز را تا آخر عمر رها نخواهم كرد: 1- غذا خوردن با بردگان بر روى زمين.

2- سوار شدن بر الاغ بى‏پالان. 3- دوشيدن شير از پستان بز با دست خودم.

4- پوشيدن لباس پشمين. 5- سلام كردن بر كودكان تا بعد از من سنّت [ رسم ] باشد.

2- امام صادق (ع) از پدرانش نقل كرده است كه پيامبر (ص) فرمود: پنج چيز را تا لحظه مرگ ترك نخواهم كرد: 1- پوشيدن لباس پشمين. 2- سوار شدن بر الاغ بى‏پالان. 3- غذا خوردن با بردگان. 4- وصله كردن كفش با دست خودم.

5- سلام كردن بر كودكان تا اين كه بعد از من سنت [ رسم ] باشد.

36- باب حرمت تبعيض بين فقير و ثروتمند در نحوه سلام كردن و وجوب رعايت مساوات بين آن دو

1- امام رضا (ع) فرمود: هر كس فقير مسلمانى را ملاقات كند و به گونه‏اى بر او سلام نمايد كه با سلام بر ثروتمند فرق داشته باشد در روز قيامت خدا را درحالى ملاقات مى‏كند كه خدا بر وى خشمگين است.

2- حجّال گويد: به جميل بن درّاج گفتم آيا پيامبر خدا (ص) فرمود:

زمانى كه بزرگ قومى نزد شما آمد او را احترام كنيد؟ جميل گفت: آرى، پيامبر فرموده است. از جميل پرسيدم: [ در اين حديث ] منظور از شريف كيست؟ پاسخ داد:

از امام صادق (ع) در اين باره پرسيده‏ام، آن حضرت فرمود: منظور از شريف در اين حديث شخص ثروتمند است.

37- باب استحباب شكرگزارى خدا براى نعمت اسلام و تندرستى‏

1- امام جعفر صادق (ع) از پدرانش نقل كرده است: پيامبر (ص) فرمود: هر كس يهودى يا مسيحى يا زردشتى يا يكى از غير مسلمانان را ببيند بگويد:

«سپاس خدايى را كه مرا بر تو فضيلت داد و اسلام را دين من و قرآن را كتابم و محمّد (ص) را پيامبر، و حضرت على (ع) را امام و پيشواى من، و مؤمنين را

برادرانم، و كعبه را قبله من قرار داده است» خدا بين آن مؤمن و غير مسلمان در دوزخ هرگز جمع نكند.

2- امام جعفر صادق (ع) فرمود: هر كس آفت زده‏اى (مانند جذامى و امثال آن) يا مثله شده يا گرفتارى را ببيند مخفيانه بطورى كه او نشنود سه مرتبه بگويد:

«سپاس خدايى را كه مرا سلامت داشت از آن چه تو را بدان مبتلا ساخته است، و اگر خدا مى‏خواست مى‏توانست مرا نيز گرفتار سازد» هرگز آن بلا به او نرسد.

38- باب لزوم بلند سلام كردن و پاسخ دادن به نحوى كه مخاطب بشنود

1- امام صادق (ع) فرمود: هر گاه كسى سلام مى‏كند بلند سلام كند و نگويد سلام كردم اما پاسخ ندادند، شايد نشنيده باشند، جواب سلام را نيز بايد بلند گفت تا آن مسلمان سلام‏كننده نگويد: پاسخ سلام مرا نگفتند.

39- باب نحوه سلام گفتن و استحباب انتخاب كلمات مناسب‏

1- حسن بن منذر گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: كسى كه بگويد:

«السلام عليكم» براى او ده حسنه، و كسى كه بگويد:

«سلام عليكم و رحمة اللّه » برايش بيست حسنه، و هر كه بگويد:

«سلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته» برايش سى حسنه است.

2- امام صادق (ع) نقل كرده است كه امير المؤمنين (ع) فرمود: كراهت دارد انسان بگويد:

«حيّاك اللّه» (خدا تو را زنده بدارد) سپس ساكت شود مگر آن كه پس از آن، سلام كند.

3- عمّار ساباطى در باره نحوه سلام كردن زنان از امام صادق (ع) سؤال كرد و امام فرمود: زن بگويد:

«عليكم السّلام» و مرد پاسخ دهد: «السّلام عليكم» .

4- وهب يمانى در حديثى نقل كرده است كه: خدا به آدم فرمود: به جانب اين گروه از فرشتگان برو و به آنان بگو «السّلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته»

(سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد). حضرت آدم بر آنان سلام كرد، ملائكه پاسخ دادند:

«و عليك السّلام و رحمة اللّه و بركاته» . چون به حضور پروردگار خويش برگشت، پروردگار تبارك و تعالى به او فرمود: اين درود تو و فرزندانت تا روز قيامت در بين آنها باقى مى‏ماند.

40- باب استحباب تكرار سلام تا سه مرتبه در صورت عدم دريافت پاسخ و اجازه ورود

1- امام محمد باقر (ع) فرموده است كه: امير المؤمنين (ع) به مردى از طايفه بنى سعد فرمود: آيا در باره خود و فاطمه برايت سخن نگويم؟ تا اين كه فرمود: يك روز صبح زود در حالى كه هنوز در رختخواب بوديم پيامبر به نزد ما آمد و فرمود:

«السلام عليكم» ما سكوت كرديم و حيا نموديم از جايمان بلند شويم، سپس فرمود:

«السلام عليكم » باز هم سكوت كرديم، مجددا فرمود:

«السلام عليكم» ترسيديم اگر پاسخ سلام حضرت را ندهيم برگردد، و اين عادت آن حضرت بود كه سه مرتبه سلام مى‏كرد و اگر اجازه ورود به وى داده نمى‏شد برمى‏گشت، پس گفتيم «و عليك السّلام» يا رسول اللّه ، داخل خانه شويد، حضرت داخل شدند، سپس تسبيح حضرت فاطمه را پيامبر براى آن دو در موقع خوابيدن مانند تعقيبات نماز بيان فرمود.

2- امام صادق (ع) در حديث دوازده درهمى كه (حضرت رسول (ص) به علىّ (ع) دادند تا براى آن حضرت پيراهن بخرد) فرمود كه پيامبر خدا (ص) به كنيزى كه (چهار درهم صاحبش را گم كرده بود) فرمود: جلو من حركت كن و مرا به سوى خانواده‏ات راهنمايى كن، پيامبر چون به در خانه رسيد، فرمود:

«السلام عليكم» پاسخ ندادند، دو مرتبه سلام كرد، پاسخ ندادند، براى سوّمين بار كه سلام كرد گفتند: «اى رسول خدا سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد». پيامبر (ص) سؤال فرمود: چرا بار اوّل و دوّم جواب سلام را نداديد، گفتند: اى رسول خدا ما سلام شما را شنيديم ولى دوست داشتيم بيشتر بشنويم ...

41- باب استحباب مورد خطاب قرار دادن يك مؤمن با ضمير جمع در موقع سلام كردن و دعا براى او در هنگام عطسه و غير آن‏

1- امام صادق (ع) فرمود: در سه مورد فرد به صورت جمع خطاب مى‏شود:

1- در موقع عطسه كه مى‏گويى «يرحمكم اللّه» اگر چه كسى با وى نباشد. 2- در سلام كردن مى‏گويى «السّلام عليكم» . 3- هنگام دعا براى ديگران مى‏گويى:

«عافاكم اللّه» . 2- مانند اين حديث در خصال نيز نقل شده است.

42- عدم استحباب سلام بر كسى كه همراه جنازه است يا به نماز جمعه مى‏رود يا در حمّام است‏

1- امام صادق (ع) فرمود: بر سه كس سلام لازم نيست 1- بر كسى كه با جنازه همراه است 2- بر آن كه به نماز جمعه مى‏رود 3- بر كسى كه داخل حمّام باشد.

43- باب چگونگى پاسخ سلام دادن به حاضر و غايب‏

1- امام باقر (ع) فرمود كه: امير المؤمنين عليه السلام بر قومى گذشت و بر آنان سلام كرد، آنها پاسخ دادند «سلام و رحمت و بركات و مغفرت و خشنودى خدا بر تو باد». حضرت به آنان فرمود: بر ما بدان گونه كه فرشتگان به پدر ما ابراهيم (ع) سلام كرده‏اند سلام كنيد. آنان به حضرت ابراهيم (ع) گفتند «رحمت و بركات خدا بر شما اهل بيت».

2- حكم بن عيينه گويد: روزى در خدمت امام باقر (ع) بودم و خانه پر از جمعيّت بود كه پيرمردى آمد و بر در خانه ايستاد و گفت: «السّلام عليك يا ابن رسول اللّه و رحمة اللّه و بركاته» (اى پسر رسول خدا سلام و رحمت خدا و بركات او بر تو باد) و ساكت شد. امام باقر (ع) فرمود:

«و عليك السّلام و رحمة اللّه و بركاته» . سپس به مردم سلام كرد و همه جواب سلام او را دادند.

3- ابو كهمش گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم عبد الله بن ابى يعفور شما را سلام رساند، امام فرمود:

«و عليك و عليه السّلام» (بر تو و بر او سلام باد)، هر گاه عبد اللّه را ديدى به او سلام برسان.

4- امام محمد باقر (ع) فرمود: فرشته‏اى از خدا درخواست كرد كه قدرت شنوايى دعاى بندگان خويش را به او ببخشد، خدا دعاى وى را مستجاب كرد و از آن زمان هر مؤمنى كه مى‏گويد:

«صلى اللّه على محمّد و آله و سلّم» (درود و سلام خدا بر محمّد و آل او)، آن فرشته در پاسخ مى‏گويد:

«و عليك السّلام» سپس آن فرشته به پيامبر (ص) عرض مى‏كند فلانى بر شما درود فرستاد، رسول خدا در جواب مى‏فرمايد «و درود بر او باد».

5- امام باقر (ع) فرمود: روزى حضرت على (ع) در رحبة (محله‏اى در كوفه) نشسته بود و مردم دور او جمع بودند كه مردى بلند شد و گفت: «السلام عليك يا امير المؤمنين و رحمة اللّه و بركاته» (سلام و رحمت و بركات خدا بر تو اى پيشواى مؤمنان) حضرت به او نگاه كرد و فرمود:

«و عليك السّلام و رحمة اللّه و بركاته» ، تو كيستى؟ آن مرد خود را معرّفى كرد سپس سؤالات خود را مطرح كرد كه از جمله آنها ده سؤال بود كه هر كدام از ديگرى دشوارتر بود.

6- پيامبر (ص) فرمود: ناقص كردن نماز يا سلام جايز نيست، امّا نقصان نماز ناتمام گذاشتن ركوع يا سجود و نقصان توقّف در ركعت ديگر مى‏باشد، و نقصان در سلام آن است كه در سلام كردن بگويد «السّلام عليك»

و يا در پاسخ سلام بگويد «و عليك» و نگويد «و عليكم السّلام» .

7- علىّ بن ابراهيم در تفسيرش در ذيل قول خداى تعالى كه (يا محمّد) «اهلت را به نماز امر كن و بر آن شكيبا باش» گويد: رسول خدا (ص) هر روز هنگام نماز صبح به در خانه حضرت على و فاطمه و حسن و حسين (ع) مى‏آمد و مى‏فرمود:

«السّلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته» (سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد). آنها مى‏گفتند:

«و عليكم السّلام يا رسول اللّه و رحمة الله و بركاته» سپس پيامبر مى‏فرمود: وقت نماز است خدا شما را رحمت كند.

44- باب استحباب مصافحه با مقيم و در آغوش گرفتن مسافر

1- امام صادق (ع) فرمود: كامل شدن سلام و تحيّت براى مقيم، دست دادن و براى مسافر، يك ديگر را در آغوش گرفتن است.

45- باب استحباب سلام كردن كوچك بر بزرگ و جمعيّت كم بر جمعيّت زياد و عابر بر نشسته و ...

1- امام جعفر صادق (ع) فرمود: بايد كوچك بر بزرگ، و عابر بر نشسته، و جمعيّت كم بر جمعيّت زياد سلام كند.

2- امام صادق (ع) فرمود: وقتى گروهى در مجلسى باشند آنها كه وارد مى‏شوند بايد سلام كنند.

3- امام صادق (ع) فرمود: عدّه كم بر عدّه زياد، و سواره بر پياده، و كسانى كه بر استر سوار هستند بر الاغ سوار، و اسب سواران بر استر سواران سلام كنند.

4- ابن بكير از يكى از دوستانش نقل مى‏كند كه شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: سواره بر پياده، و پياده بر نشسته سلام كند و زمانى كه دو گروه يك ديگر را ملاقات نمايند گروه كمتر بر گروه بيشتر، و فرد بر جماعت سلام كند.

5- امام صادق (ع) فرمود: سواره بر پياده و ايستاده بر نشسته سلام كند.

46- اگر يك نفر از گروهى سلام كند از همه آنها كفايت مى‏كند و نيز كافى است كه يك نفر پاسخ دهد

1- امام صادق (ع) فرمود: هر گاه يك نفر از جماعتى سلام كند براى همه آنها كفايت مى‏كند.

2- امام صادق فرمود: اگر يك نفر از گروهى سلام كند براى همه آنها كافى است و نيز اگر يكى پاسخ دهد از ديگران ساقط است.

3- ابن بكير از يكى از يارانش نقل كرده است كه امام صادق عليه السلام فرمود: اگر عدّه‏اى بر جماعتى بگذرند كافى است يكى از آن عدّه بر جماعت سلام كند، و نيز اگر يك نفر جواب دهد كافى است.

4- زيد بن اسلم گويد: رسول خدا (ص) فرمود: بايد سواره بر پياده سلام كند، و اگر يك نفر از بين گروهى سلام كند از همه ساقط است.

47- كراهت ترك سلام بر مؤمن حتّى در حال تقيّه‏

1- اسحاق بن عمّار گويد: به سبب تقيّه در مسجد كوفه بر دوستانم سلام نمى‏كردم، چون به خدمت امام صادق (ع) رسيدم به من فرمود: چرا بر دوستانت ستم مى‏كنى و در موقع ملاقات بر آنها سلام نمى‏كنى؟ پاسخ دادم اين امر بخاطر تقيّه است، فرمود: وظيفه ندارى بخاطر تقيّه سلام را ترك كنى، بلكه وظيفه تو نشر سلام است، مؤمن وقتى مردم با ايمان را مى‏بيند و بر آنها سلام مى‏كند ملائكه پاسخ مى‏دهند:

«سلام عليك و رحمة اللّه و بركاته ابدا» .

48- باب جواز سلام كردن مرد بر زن‏

1- ربعى بن عبد اللّه از قول امام صادق (ع) گويد: پيامبر خدا (ص) بر زنان‏

سلام مى‏كرد و آنان پاسخ سلام وى را مى‏دادند، امير المؤمنين (ع) نيز بر زنان سلام مى‏كرد ولى كراهت داشت از اين كه بر زنان جوان سلام كند، و مى‏فرمود:

مى‏ترسم از اين كه از صداى آنها مرا خوش آيد و از اجرم كاسته شود.

49- باب تحريم سلام كردن بر كفّار و اهل لهو و لعب و امثال آن مگر در حال ضرورت و چگونگى پاسخ دادن به سلام آنان‏

1- امام صادق (ع) از امير المؤمنين (ع) نقل فرموده است: شما اوّل بر اهل كتاب سلام نكنيد، و اگر آنان بر شما سلام كنند بگوييد:

«و عليكم»

2- امام صادق (ع) فرمود: در پاسخ سلام يهودى و نصرانى مى‏گويى، سلام.

3- امام جعفر صادق (ع) مى‏فرمايد: هر گاه يهودى يا مسيحى يا مشرك بر تو سلام كند بگو «عليك»

4- امام محمّد باقر (ع) فرمود: مردى يهودى بر پيامبر (ص) وارد شد و عايشه آنجا بود، يهودى گفت «السّام عليكم» (كه معنايش «مرگ بر تو» است).

پيامبر (ص) فرمود:

«عليكم» ، يهودى ديگرى وارد شد و مانند اوّلى سلام كرد، حضرت همان پاسخ را به او دادند، يهودى سوّم وارد شد و مانند دو نفر اوّل سلام كرد، پيامبر همان جواب را به او دادند، عايشه خشمگين شد و گفت: مرگ و غضب و لعنت بر شما باد اى گروه يهود، اى برادران ميمونها و خوكها، رسول خدا (ص) به عايشه فرمود: اگر فحش به صورتى مجسّم مى‏شد بد صورتى داشت، نرمش و مدارا بر هيچ چيز نهاده نشده جز اين كه آن را آراسته، و از هيچ چيز برداشته نشده مگر اين كه آن را زشت كرده است، عايشه گفت: اى رسول خدا مگر سخن آنها را نشنيدى كه گفتند «السّام عليكم» (يعنى مرگ بر شما). پيامبر فرمود: چرا شنيدم، آيا تو نشنيدى پاسخى را كه به آنها دادم، گفتم‏

«عليكم» (يعنى مرگ بر خودتان).

سپس پيامبر فرمود: هر گاه مسلمانى بر شما سلام كند بگوييد:

«سلام عليكم» . و اگر كافرى سلام كند، بگوييد:

«عليك»

5- امام جعفر صادق (ع) فرمود: شخصى يهودى به نزد پيامبر (ص) آمد و گفت:

«السّام عليكم» ، پيامبر (ص) فرمود «عليك» ياران پيامبر گفتند: او گفت مرگ بر تو، پيامبر (ص) فرمودند: همچنان پاسخ دادم.

6- سماعه گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم اگر مسلمانى نشسته باشد و يهودى يا مسيحى يا مشركى بر وى سلام كند چگونه بايد پاسخ دهد؟ حضرت فرمود: بگويد

«عليكم»

7- امام باقر (ع) فرمود: ابو جهل و عدّه‏اى از قريش به نزد ابو طالب آمدند و گفتند: پسر برادر تو [ حضرت محمّد (ص) ] ما را اذيّت مى‏كند، از او بخواه كه از خدايان ما دست بردارد، ما نيز به خداى او كارى نداريم، ابو طالب پيامبر (ص) را خواست، چون پيامبر (ص) وارد شد و ديد مشركين در آن جلسه هستند فرمود:

«السّلامُ عَلى‏ مَنِ اتّبَعَ الْهُدى‏» [ و صيغه مخصوص سلام را به كار نبرد .]

8- اصبغ بن نباته گويد: از علىّ (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: شش گروه شايسته سلام نيستند: 1- يهود، 2- نصارى، 3- اهل نرد و شطرنج، 4- اهل مشروبات الكلى و موسيقى، 5- كسانى كه فحش دادن به مادران را وسيله شوخى خود قرار مى‏دهند، 6- شاعران [ شاعرانى كه افراد نالايق را مدح مى‏كنند .]

9- امام صادق (ع) نقل مى‏كند كه پيامبر (ص) فرمود: شما بر اهل كتاب‏

يعنى يهود و نصارا سلام را آغاز نكنيد، و اگر آنها بر شما سلام كنند بگوييد:

«عليكم» و با آنان مصافحه نكنيد و با كنيه آنها را صدا نزنيد مگر اين كه مجبور باشيد.

50- باب عدم جواز ورود به خانه غير بدون اجازه و خبر دادن و سلام كردن و ...

1- عبد الرحمن بن ابى عبد اللّه گويد: از امام صادق (ع) در باره قول خداى عزّ و جلّ: «به خانه‏هايى غير از خانه‏هاى خودتان وارد نشويد مگر اين كه مأنوس شويد و بر اهل خانه سلام كنيد» پرسيدم، امام فرمود: منظور از استيناس در موقع ورود به خانه صدا را بلند كردن و سلام نمودن است.

2- ابو الصباح گويد از امام محمّد باقر (ع) در باره قول خداى عزّ و جلّ كه «چون به خانه‏هايى وارد شويد بر خودتان سلام كنيد» پرسيدم، امام فرمود: منظور سلام كردن بر اهل خانه است و آنها كه پاسخ سلام او را مى‏دهند، پس اين سلام بر او مى‏باشد.

3- امام باقر (ع) فرمود: هر گاه وارد خانه خويش مى‏شويد اگر كسى در خانه باشد بر او سلام كنيد، و چنانچه كسى نباشد بگوييد

«السّلام علينا من عند ربّنا»

(سلام بر ما از جانب پروردگار ما) چرا كه خداى عزّ و جلّ فرمود: «تحيتى با بركت و پاكيزه از نزد خدا است.»

51- باب كسانى كه رفت و آمد به خانه آنها شايسته است‏

1- امير المؤمنين (ع) فرمود: حكماى روزگاران گذشته گفته‏اند: لازم است انسان از روى ده انگيزه رفت و آمد داشته باشد: اوّل خانه خدا براى انجام عبادت و اداى حقّ و واجبات. دوّم- خانه فرمانروايانى كه اطاعت آنها در ارتباط با اطاعت خداست، و رعايت حقّشان واجب و منفعتشان فراوان و ضررشان سهمگين است. سوّم- خانه دانشمندانى كه علمشان نفع دينى و دنيوى دارد. چهارم- خانه اهل جود و بخشش كه اموالشان را براى شكرگزارى خدا و اجر آخرت انفاق مى‏كنند. پنجم- افرادى كه از خرد بهره زيادى ندارند و در حوادث و پيش آمدها به آنها نياز هست و براى رفع گرفتاريها از آنها كمك گرفته مى‏شود. ششم- خانه اشراف و بزرگان كه داراى بخشش و مردانگى و حاجت برآورنده هستند. هفتم- كسانى كه فكر و انديشه‏شان و نيز مشورت با آنها باعث رشد فكرى انسان است.

هشتم- برادران ايمانى كه پيوند و رعايت حقوقشان واجب است. نهم- دشمنانى كه شرّ و دشمنى آنها با مدارا و نرمى كردن و مهربانى نسبت به آنها برطرف مى‏شود. دهم- كسانى كه ديدار و گفتگوى با آنها بر ادب و فرهنگ انسان مى‏افزايد.

52- باب استحباب سلام كردن هنگام بلند شدن از مجلس‏

1- امام صادق (ع) از پيامبر (ص) نقل فرموده است كه هر كس از مجلسى‏

بلند شود و در حال جدا شدن از برادرانش به آنها سلام كند اگر آنها در امر خيرى مشغول بحث و گفتگو باشند او در آن امر خير شريك است و اگر در امر باطلى مشغول بحث باشند به او گناهى نمى‏رسد.

2- در مكارم الاخلاق از رسول خدا (ص) نقل شده است كه هر گاه يكى از شما بخواهد از مجلس خارج شود، سلام كند زيرا سلام اوّل مجلس اولويّتى نسبت به سلام آخر مجلس ندارد.

53- باب جواز سلام و دعا كردن بر ذمّى در صورت نياز داشتن به او

1- عبد الرّحمان بن حجّاج گويد: به ابو الحسن امام موسى كاظم (ع) عرض كردم: نظر شما در باره مراجعه به پزشكى مسيحى كه به او احتياج دارم چيست، آيا مى‏توانم بر او سلام كنم و برايش دعا نمايم؟ فرمود: آرى ولى دعاى تو به او سود نمى‏رساند.

2- امام رضا (ع) فرمود: به امام صادق (ع) گفته شد چگونه به يهودى و مسيحى دعا كنم؟ امام فرمود: بگو خدا در امور دنيايت بركت دهد.

54- باب جواز مكاتبه مسلمان با اهل ذمّه‏

1- عبد اللّه بن سنان گويد: از امام صادق (ع) سؤال شد: مردى به يكى از

كارگزاران مهمّ زردشتى نامه مى‏نويسد، آيا جايز است نام او را قبل از اسم خويش بنويسد؟ امام فرمود: به منظور جلب منفعت اشكالى ندارد.

2- ابو بصير گويد: از امام صادق (ع) سؤال شد: شخصى به فردى زردشتى يا يهودى يا مسيحى يا به كسى كه كارگزار و از بزرگان ايالتى از سرزمين اوست نيازى دارد وى با توجّه به احتياجى كه دارد ناچار است به او نامه بنويسد، آيا در نامه‏اش نام آن كافر را بنويسد و براى برآوردن حاجتش بر او سلام كند.

امام فرمود: نوشتن نام او در اوّل نامه جايز نيست ولى در نامه‏ات بر او سلام كن، پيامبر خدا (ص) به پادشاه ايران و روم نامه مى‏نوشت.

55- باب استحباب سلام كردن بر خضر (ع) هر گاه نام وى برده شود

1- حسن بن على بن فضّال گويد: از ابو الحسن علىّ بن موسى الرّضا (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: خضر آب حيات نوشيده و تا نفخه صور نمى‏ميرد، او به نزد ما مى‏آيد و بر ما سلام مى‏كند، و صداى او را مى‏شنويم امّا خودش را نمى‏بينيم، هر جا نام او برده شود حاضر است، هر كس از شما نام او را ببرد بر او سلام كند.

56- باب استحباب چشم پوشى و گذشت نسبت به دوستان‏

1- ثعلبة بن ميمون گويد: عدّه‏اى در خدمت امام صادق (ع) بودند و امام‏

بر ايشان حديث مى‏فرمود، يكى از آنان نام شخصى را ذكر كرد و به او بد گفت و نزد امام شكايت كرد، امام فرمود: كجا مى‏توانى كسى را پيدا كنى كه در دوستى كامل باشد، و كو مردان كاملا وارسته؟

2- امام جعفر صادق (ع) فرمود: در باره [ باطن و جزئيات روحى ] اشخاص زياد تحقيق نكن كه بى‏دوست باقى خواهى ماند.

3- ضحّاك بن مخلّد گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه: انصاف نيست كه از دوستان عدالت كامل را انتظار داشته باشيد.

57- باب استحباب دعا براى عطسه‏كننده مسلمان‏

1- امام صادق (ع) فرموده: فرد مسلمان نسبت به برادر مسلمان خود داراى حقوقى است. 1- وقتى او را ملاقات مى‏كند سلام كند. 2- در موقع بيمارى از او عيادت كند. 3- در غياب او دوستى خالص باشد. 4- هنگام عطسه كردن برايش دعا كند، عطسه‏كننده بگويد «الحمد للّه ربّ العالمين، لا شريك له» . و برادر مسلمانش بگويد: «يرحمك اللّه» و او در پاسخ بگويد «يهديكم اللّه و يصلح بالكم» (خدا شما را هدايت كند و زندگى شما را بهبود بخشد). 5- دعوتش را بپذيرد. 6- وقتى بميرد جنازه‏اش را تشييع كند.

2- امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: هر گاه شخصى عطسه كرد به او دعا كنيد و لو از پشت جزيره [ از راه دور ] باشد.

3- در روايت ديگرى آمده است: اگر چه از آن طرف دريا باشد.

4- اسحاق بن يزيد و معمّر بن أبى زياد و ابن رئاب گويند: در نزد امام صادق (ع) نشسته بوديم كه مردى عطسه كرد هيچ كس دعا نكرد، حضرت برايش دعا كرد و فرمود: «سبحان اللّه» چرا دعا نكرديد؟ از حقوق مسلمان بر برادرش اين است كه 1- وقتى مريض شود از او عيادت كند. 2- دعوت او را بپذيرد. 3- در تشييع جنازه‏اش حاضر شود. 4- موقع عطسه كردن به او دعا كند.

5- داود بن حصين گويد: با چهارده نفر نزد امام صادق (ع) بوديم امام (ع) عطسه كرد هيچ كس سخن نگفت، امام فرمود: چرا دعا نكرديد؟ از جمله حقوق مؤمن بر مؤمن آن است كه 1- هر گاه مريض شود از او عيادت كند. 2- وقت مرگ در تشييع جنازه‏اش شركت نمايد. 3- موقع عطسه كردن به او دعا كند. 4- دعوت او را بپذيرد.

58- باب نحوه دعا كردن براى عطسه و پاسخ دادن‏

1- سعد بن ابى خلف گويد: امام باقر (ع) عطسه كرد به آن حضرت گفته شد «يرحمك اللّه» (رحمت خدا بر تو باد). امام در پاسخ فرمود: « يغفر اللّه لكم و يرحمكم » (خدا شما را بيامرزد و رحمت كند). هر گاه شخصى در نزد او عطسه مى‏كرد مى‏فرمود:

«يرحمك اللّه عزّ و جلّ»

2- امام محمّد باقر (ع) فرمود: هر گاه شخصى عطسه كند بايد بگويد:

«الحمد للّه لا شريك له» (سپاس خدايى را كه شريكى براى او نيست) و كسى كه براى او دعا مى‏كند بايد بگويد:

«يرحمك اللّه» (خدا تو را رحمت كند). و عطسه‏كننده در پاسخ بگويد:

«يغفر اللّه لك و لنا» (خدا تو و ما را بيامرزد). (و آن حضرت فرمود) از رسول خدا در باره آيه‏اى از قرآن يا چيزى كه در آن نام خدا باشد سؤال شد، فرمود: هر چه نام خدا و ياد خداى عزّ و جلّ در آن باشد نيكوست.

3- در كتاب خصال شيخ صدوق از حضرت على (ع) نقل شده است: هر گاه كسى از شما عطسه كرد پس برايش دعا كنيد و بگوييد:

«يرحمكم اللّه» (خدا شما را بيامرزد). و او بگويد:

«يغفر الله لكم و يرحمكم» (خدا شما را بيامرزد و رحمت كند). زيرا خداوند فرموده است: «چون كسى به شما تحيّت گفت، پس تحيّت دهيد به خوبتر از آن يا ردّ كنيد همان را»

59- باب جواز دعاى كودك براى زن وقتى كه عطسه كند

1- نسيم خادم امام حسن عسكرى (ع) گويد: يك شب بعد از تولّد صاحب الزّمان (ع) بر آن حضرت وارد شدم و در حضورش عطسه كردم، فرمود:

«يرحمك اللّه» از اين سخن خوشحال شدم. سپس فرمود: تو را در باره اثر عطسه بشارت مى‏دهم كه عطسه سه روز امان از مرگ است.

60- باب استحباب عطسه كردن و كراهت عطسه‏هاى زشت‏

1- احمد بن محمّد بن ابى نصر گويد: از امام رضا (ع) شنيدم كه مى‏فرمود:

خميازه و دهن درّه از شيطان [ زشت ] و عطسه از خداى عزّ و جلّ است. (خير است).

2- امام صادق (ع) فرمود: عطسه براى تمام بدن مفيد است در صورتى كه از سه مرتبه تجاوز نكند و اگر تجاوز كرد نشانه درد و بيمارى است.

3- ابو بكر حضر مى‏گويد: در باره قول خداى عزّ و جلّ كه «إِنّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ» از امام صادق (ع) سؤال كردم، فرمود: منظور عطسه زشت است.

4- مردى از اهل سنّت از امام صادق (ع) نقل مى‏كند كه حضرت فرمود:

عطسه مانند نطفه از تمام بدن خارج مى‏شود گرچه نطفه از آلت مردى خارج مى‏گردد، ديده‏اى كه وقتى انسان عطسه مى‏كند تمام اعضايش تكان مى‏خورد؟ و كسى كه عطسه مى‏كند تا هفت روز از مرگ در امان است.

61- باب استحباب تكرار دعاى عطسه‏هاى پى در پى تا سه مرتبه‏

1- امام باقر (ع) فرمود: هر گاه شخصى تا سه مرتبه عطسه كند به او دعا كن و اگر بيشتر شد دعا لازم نيست.

2- امام جعفر صادق (ع) نقل كرده است كه حضرت على (ع) فرمود: براى عطسه‏كننده تا سه مرتبه «يرحمكم اللّه» بگو و اگر از سه مرتبه تجاوز كند نيازى به دعا نيست.

3- در حديث ديگرى آن حضرت فرموده است: اگر از سه عطسه تجاوز كند

به او گفته شود «شفاك اللّه» (خدا تو را شفا دهد) زيرا آن عطسه در اثر بيمارى است.

62- باب استحباب «الحمد للّه» گفتن در موقع عطسه‏

1- صالح بن ابى حمّاد گويد: از عالم آل محمّد امام موسى كاظم (ع) در باره عطسه و علّت «الحمد للّه» گفتن پرسيدم، فرمود: سلامتى بدن و اعضا و جوارح نعمتى است از جانب خدا براى بنده‏اش، كه ممكن است بنده اين نعمت را فراموش كند لذا خدا بادى را امر مى‏كند كه از بدنش به صورت عطسه از بينى او خارج شود و بنده در موقع عطسه خدا را ستايش كند؛ بنا بر اين گفتن «الحمد للّه» در موقع عطسه شكر و سپاسى است براى نعمتى كه فراموش كرده بود.

2- امام صادق (ع) فرموده: نوجوانى كه به حدّ بلوغ نرسيده بود در نزد پيامبر (ص) عطسه زد و گفت «الحمد للّه» پيامبر (ص) به او فرمود:

«بارك اللّه فيك» خدا مبارك كند بر تو.

3- مسمع بن عبد الملك گويد: امام صادق (ع) عطسه كرد، پس فرمود:

«الحمد للّه ربّ العالمين»

سپس انگشت روى بينى گذاشت و گفت: بينى من با تواضع و فروتنى در مقابل خدا بر خاك است.

4- امام صادق (ع) فرمود: وقتى عطسه كسى را بشنويد اول به او دعا كنيد [ يرحمكم اللّه بگوييد سپس با او سخن بگوييد.

5- امير المؤمنين (ع) فرمود: هر كس موقع عطسه زدن بگويد:

«الحمد للّه ربّ العالمين على كلّ حال»

(در هر حال سپاس و ستايش خداى را كه پروردگار جهانيان است)، به درد گوش و دندان مبتلا نخواهد شد.

6- امام جعفر صادق (ع) از رسول خدا نقل فرموده است: هر گاه شخص مسلمان عطسه كند و به واسطه دردى كه دارد سكوت كند

[ الحمد للّه نگويد ] فرشتگان از جانب او مى‏گويند «الحمد للّه ربّ العالمين» ، و اگرخودش گفت «الحمد للّه ربّ العالمين» ملائكه مى‏گويند «يغفر اللّه لك» خدا تو را بيامرزد. و نيز امام از پيامبر (ص) نقل كرده كه: عطسه براى مريض نشانه سلامتى و راحتى بدن است.